Door Maike de Jongh – Student Technische Wiskunde UT
Toen ‘The Shawshank Redemption’ 25 jaar geleden voor het eerst op het witte doek verscheen, zag de toekomst er niet zo rooskleurig uit. Duffe titel, onbekende regisseur, duistere thema’s, ellenlange speelduur, geen enkel vrouwelijk personage: de film leek gedoemd te mislukken. En dat gebeurde ook. ‘The Shawshank Redemption’ bracht in Amerikaanse bioscopen een teleurstellend laag bedrag op. Toch heeft de film sindsdien op weten te klimmen tot de IMDB top 250, waar hij inmiddels al twaalf jaar lang de eerste plek opeist. Ter ere van het 25-jarige jubileum van deze klassieker, wijdde Cinema Unfiltered, een nieuwe filmclub voor studenten en young professionals, de avond van 30 juni aan Shawshank. Gelukkig zijn de corona maatregelen inmiddels dusdanig versoepeld, dat de maandelijkse bijeenkomst weer plaats kon vinden in het sfeervolle filmhuis Concordia. Voor slechts een luttel bedragje, werd het publiek naast de film getrakteerd op een voorafje in de vorm van een lezing en een pauzedrankje. Een formule voor succes blijkbaar, want alle kaartjes waren verkocht!
‘Why the fuck Stephen King?’ Deze vraag nam Vincent Verhagen onder handen in zijn lezing voorafgaand aan de film. Waarom worden de boeken van Stephen King zo vaak verfilmd en waarom zijn die films zo’n groot succes? Wat is er zo bijzonder aan de ‘King of Horror’? Na een korte schets van de persoon Stephen King, volgden enkele verklaringen. Allereerst is er simpelweg heel veel keus. Zijn boeken zijn dan misschien geen literaire meesterwerken, maar als het gaat om productiviteit, zijn er maar weinig schrijvers die Stephen King evenaren. In totaal heeft hij maar liefst 60 romans, 5 non-fictie werken en 10 collecties met short-stories geschreven. Bovendien laat King screenwriters, regisseurs en producenten redelijk vrij in de interpretatie van zijn werk. Hij heeft de genereuze gewoonte om de filmrechten van zijn korte verhalen aan te bieden aan beginnende regisseurs voor slechts een enkele dollar. Zo verkreeg de jonge regisseur Frank Darabont in 1987 de rechten van het korte verhaal ‘Rita Hayworth and the Shawshank Redemption’. De presentatie vervolgde met allerlei interessante weetjes over de film en zijn reis naar de IMDB top. Enkele spelfoutjes in de slides leverden eerder een bijdrage aan de gezellige en informele sfeer dan dat ze de kwaliteit van de lezing ondermijnden.
Nadat ons enthousiasme was geprikkeld door dit boeiende voorproefje, doofden de lichten en werden we meegevoerd met hoofdpersoon Andy Dufresne naar Shawshank Prison, geschilderd door regisseur Frank Darabont als een grauwe, schimmige plek. ‘The Shawshank Redemption’ wordt verteld door “Red” Redding, gespeeld door Morgan Freeman, die al lange tijd heeft doorgebracht binnen de muren van de Shawshank gevangenis. Door de ogen van Red zien we Tim Robbins als Andy Dufresne de gevangenis betreden, een bankier die ten onrechte veroordeeld is voor de moord op zijn vrouw en haar minnaar. Red durft er een pakje sigaretten om te wedden dat Andy tijdens zijn eerste nacht in huilen uitbarst. Maar dat pakje is hij de volgende dag kwijt. Andy blijkt een behoorlijke dosis standvastigheid en innerlijke kracht te bezitten. Begeleid door de karakteristieke warme stem van Morgan Freeman, zien we hoe Andy weigert te buigen voor de pestkoppen van de gevangenis en langzaam opklimt tot persoonlijke assistent van de directeur. Ondertussen bouwt hij een hechte vriendschap op met Red, die cruciaal blijkt te zijn in de ontwikkeling van het plot.
Het klinkt misschien als een typisch deprimerend en rauw gevangenisdrama, maar deze omschrijving slaat toch echt de plank mis. ‘The Shawshank Redemption’ bevat een flinke dosis levendigheid, humor en hartverwarmende vriendschap. Bovendien wemelt het van de levenslessen over geduld, doorzettingsvermogen, loyaliteit, eigenwaarde en vriendschap. Het is een film die je niet vaak genoeg kunt zien. Het plot zit vernuftig als een puzzel in elkaar en de eerste keer zullen er ongetwijfeld dingen aan je oog ontsnappen. Zeker een nieuwe ronde waard na 25 jaar dus.
Al met al was het een zeer geslaagde avond. Ik kijk al uit naar de volgende editie van Cinema Unfiltered op dinsdag 28 juli!
Ik ben Maike de Jongh en ik studeer technische wiskunde aan de Universiteit Twente. Daarnaast ben ik gek op verhalen. In mijn vrije tijd verslind ik boeken en zet ik graag zelf woorden op papier. Bovendien ben ik groot liefhebber van films en trouw bezoeker van de Enschedese bioscopen. Ik heb een voorliefde voor arthouse films, maar een goede blockbuster gaat er ook altijd wel in. Verder speel ik viool in onder andere het Oost-Nederlands Symfonieorkest en in mijn eigen bandje Sprezzatura.